DE KINDERWET

Als je het boek Stoner gelezen hebt, kun je bij een ontmoeting met een hoogleraar er niet meer onder uit :

""lijkt hij op Stoner, heeft hij er iets van ? "

Als ik een deurwaarder tegen kom, dan denk ik :

""wat heeft hij van Dreverhaven ?"

En bij een jong advocaat vraag je je af :

"staat hier de jonge Jacob Katadreuffe ?

Vanavond wil ik aan de aanwezigen een vraag voorleggen

-- er van uitgaande dat U het boek hebt gelezen--

Kunt U voortaan geen vrouwelijke rechter ontmoeten zonder te denken : natuurlijk is zij zus en zo en handelt zij op deze manier - en niet anders-  want  Fiona May zou het ook zo gedaan hebben ?

Kortom , is Fiona May voortaan "de rechter " ?

Daarvoor moeten we in het boek duiken.

Toen ik met het boek begon, wist ik uit een recensie dat we zouden ondergedompeld zouden worden in een geval van kinderrechtspraak.

Het boek begint echter met een echtelijke crisis , die pas op het eind van het boek opgelost lijkt.

Mijn eerste indruk was, dit is een trucje. Als je op de tv naar een detective kijkt, lijkt het er wel op dat alle bekende speurders -  Morse, Frost , Lewis etc altijd ook privè problemen hebben.

Juist als de speurder op het punt staat de clou van een misdaad te ontwarren, gebeurt er wel iets in zijn privé leven , dat hem helemaal bezig houdt.

De verwikkelingen met haar echtgenoot Jack leren ons veel over de vrouw Fiona

De kern van het boek is de rechtszaak over Adam Henry, een bijna 18-jarige jongen, die een levensbedreigende ziekte heeft en om religieuze redenen een bloedtransfusie weigert.

Een geval uit het leven gegrepen , zoals Mc Ewan in een interview heeft bevestigd.

Er komt een zitting , waar de drie betrokken partijen  --- ziekenhuis,   jeugdzorg namens de jongen,  en de ouders  ---   hun standpunt uiteen zetten bij monde van hun advocaten.

Dit is een  parel van een rechtszitting, waarna Fiona de volgende dag een vonnis wijst, dat een exemplaar is van evenwicht en wijsheid

Een vonnis waarop iedere rechter trots zou zijn.

Maar vòòr zij het vonnis wijst , krijgt zij een ingeving:

zij wil Adam zelf in het ziekenhuis horen.

Dat leidt tot een bijzondere ervaring: zij ontmoet daar een originele, zeer talentvolle en gretige jongeman , die in korte tijd heeft leren viool spelen.

Hij gaat haar vóórspelen - of moet ik zeggen "voor haar spelen "?

Hij speelt dan het wijsje "Down by the Salley Gardens"  en zij zegt dan : "speel het nog eens een keer,  dan zing ik met je mee ".

En zo gebeurt. Zij zingt het prachtige gedicht samen met Adam op de viool.

Hun oorspronkelijke rollen vallen even weg. Zij worden samen één in gevoel.

De poezie verbindt hen .........

Dank zij haar vonnis krijgt Adam een transfusie. Hij stort zich wederom in het leven en wijst zijn godsdienstige beginselen , die dat verboden, af.

Dit schrijft Adam aan Fiona. En hij schrijft dat hij behoefte heeft om met haar te praten, dat hij fantasieen heeft, zoals over een wereldreis samen met haar.

Zij antwoordt niet.

En dan komt het verhaal in een versnelling: zij gaat op ronde - met een andere rechter - naar Noord Engeland, Newcastle,  zoals in de M.E. ook in onze streken bestond, de zendgraaf ; een gewoonte die in Engeland , vol oude tradities, is gehandhaafd.

Vòòr haar reis ontvangt zij wederom een brief van Adam: hij zoekt contact , dat zij niet beantwoordt.

Newcastle roept herinneringen bij haar op . Op tiener leeftijd heeft zij daar vaak bij een  oom en tante met 2 nichtjes gelogeerd en daar haar eerste jeugdliefde gekend......

Als zij terug komt,  spelen die herinneringen op en wordt ze achtervolgd door een vaag idee van vernieuwing, van onontdekte mogelijkheden in een ander leven.

Tweede hoogtepunt is het gesprek in het kasteelachtige verblijf waar de Londense rechters zijn ondergebracht.

Na het avondmaal komt haar griffier naar haar toe en kondigt een gast aan: Adam.

  Er volgt een tweede gesprek tussen de beide hoofdpersonen waaruit blijkt dat Adam bij haar wil komen wonen.

Zij bestelt een taxi.   Zij wil hem op de wang kussen, maar onwillekeurig kust zij hem vol op de mond .  Dit wordt prachtig beschreven: 

"als het mogelijk was een Kuise kus vol op de lippen te geven, dan gaf zij die nu"

Adam verdwijnt in de taxi.

Het derde hoogtepunt  is het kerstconcert dat zij samen met Marc Benner geeft en dat een weergaloos succes wordt.

Vlak vòòr haar optreden hoort zij dat Adam  - inmiddels 18 jaar -  een bloedtransfusie heeft geweigerd en is overleden.

Voor Marc Benner is het zijn afscheid van de advocatuur en van de rechtspraak.

Voor hààr is het sluitstuk van een avond waarop zij afscheid neemt van Adam en in plaats van een feest  wordt dat voor haar een moeizaam begin van het herstel van haar huwelijk.

SAMENVATTEND

Ik vond het een even leerzaam als prachtig boek

Het  geeft een indringende kijk  op het werk van een rechter,  hoe diens vonnis ingrijpt in het leven van een ander.

Dat het geen lofzang wordt, komt door de tegenfiguur van Marc Benner, die de advocatuur verlaat vanwege tekortkomingen in de rechtspraak.

Daarnaast is er veel moois te genieten: de wandeling die Fiona  s'avonds laat  na een zitting van de Rechtbank naar haar huis maakt.

En dan is er de regen, zowel in Londen als later in Newcastle, die sfeerbepalend is.

 En Fiona May?

     Is zij voor U de ideale rechter, het icoon van de Kinderrechtspraak, dat het

     welzijn van het kind boven alles stelt ?

     Of heeft zij juist haar hart te veel laten spreken - toen zij Adam kuste -- of te    

     weinig - toen zij hem wegzond -  ??

Ton Houtman   Café Livre   18 november 2015